TRZCINIAK (56).

Charakterystyka:

TRZCINIAK -  (Łac. Erpetoichthys Calabaricus )

Gatunek zamieszkuje wolno płynące rzeki i stojące wody na terenie Afryki Zachodniej i Srodkowej. Preferuje zamulone i niezbyt głębokie wody.

WYGLĄD ZEWNĘTRZNY

Ciało długie, węgorzowate, pozbawione płetw brzusznych. Ubarwienie oliwkowo zielone, brzuch pomarańczowo żółty. Płetwa grzbietowa złożona z serii oddzielonych promieni twardych.

W naturze osiągają do 90 cm, w warunkach hodowlanych do 40 cm.

DYMORFIZM PŁCIOWY

Płeć trudna do rozróżnienia. U samców występuje 12 – 14 twardych promieni na płetwie grzbietowej, u samic 9 – 12.

WYMAGANIA BYTOWE

Zbiornik powinien być długi i szeroki. Ryby potrzebują licznych kryjówek. Do dekoracji można użyć kamieni, korzeni, fragmentów kory lub plastikowych rurek. Zbiornik można obsadzić roślinami nie wymagającymi intensywnego oświetlenia. Światło w zbiorniku powinno być rozproszone, prąd wody bardzo nikły (preferowana jest woda stojąca). Wymagane jest szczelne przykrycie akwarium.

Temperatura 22 - 28 C, PH 6,5 –7,5.

ŻYWIENIE

Ryba mięsożerna. Preferowany pokarm pochodzenia zwierzęcego – żywy lub mrożony np.krewetki, małe ryby, siekane dżdżownice, żabki, ślimaki, małże.

ROZMNAŻANIE

Rozmnażanie w akwarium jest trudne.

CIEKAWOSTKI

Trzciniaki fascynują wyglądem i zachowaniem. To jedna z nielicznych ryb posiadająca pomocniczy układ oddechowy – pierwotne, dwupłatowe płuca umożliwiające oddychanie powietrzem atmosferycznym. Młode Trzciniaki, tak jak płazy, posiadają dodatkowo skrzela zanikające z wiekiem. Prowadzą nocny tryb życia. Mają słaby wzrok, ale za to doskonale rozwinięty zmysł węchu. Określane są jako „żywe skamieliny”; potrafią pozostawać bez ruchu przez wiele godzin. Nie są agresywne, ani terytorialne. Mogą być hodowane z większymi rybami, które nie będą stanowiły dla Trzciniaków pokarmu.