KOLCOBRZUCH ZIELONY

Charakterystyka:

UWAGA - TYLKO ODBIÓR OSOBISTY

KOLCOBRZUCH ZIELONY - Łac. Tetraodon Fluviatilis

Występuje w wodach Indii, Cejlonu, Birmy, Tajlandii, Półwyspu Malajskiego, Wysp Sundajskich i Filipin.

WYGLĄD ZEWNĘTRZNY

Wybarwienie ciała żółto – zielone lub zielono – oliwkowe, ze zmiennymi ciemnymi plamkami. Brzuch jasny, u dorosłych osobników wybarwiony na szaro. Otwór gębowy wyposażony  w silne płytki zębowe. Gałki oczne duże, poruszające się niezależnie od siebie.

Dorosłe osobniki osiągają do 18  cm.

DYMORFIZM PŁCIOWY

Nie występuje.

WYMAGANIA BYTOWE

Rybki wymagają obszernego i samodzielnego zbiornika; nie nadają się do akwarium wielogatunkowego.  Zbiornik można obsadzić wytrzymałymi lub sztucznymi roślinami.

Temperatura 23-27 C, PH 6,5 –7,5.

ŻYWIENIE

Pokarmem Kolcobrzucha są głównie ślimaki i małże, ale zjada także dżdżownice, larwy komarów, gąsienice, wołowinę i serca wołowe. Małe Kolcobrzuchy koniecznie trzeba karmić ślimakami, w celu prawidłowego wykształcenia otworu gębowego.

ROZMNAŻANIE

Samica składa na kamieniu 200 – 300 jajeczek. Potomstwem opiekuje się samiec. Po 6 – 8 dniach wylęgają się młode, po czym samiec przenosi je do wykopanego wcześniej dołka.

CIEKAWOSTKI

Kolcobrzuchy fascynują akwarystów od dawna. Nie tylko wyjątkowy wygląd tych ryb , ale też sposób bytowania i zachowanie wzbudzają zaciekawienie. W ich ciele, a zwłaszcza w narządach płciowych i wnętrznościach występuje silna trucizna, która powoduje porażenie układu nerwowego, krwionośnego i oddechowego. A mimo to w Japonii odbywają się zawody w jedzeniu „ryby fugu”. Kolcobrzuch nie toleruje żadnego innego gatunku w akwarium – albo otruje współtowarzyszy, ale śmiertelnie uszkodzi ich ciało mocnymi szczękami wyposażonymi w małe ząbki.